Een vrachtauto, en of samenstel moet voldoen aan heel wat eisen. Zo ook de APK eisen.
De APK (Algemene Periodieke Keuring) is een wettelijk verplichte keuring voor voertuigeigenaren. Het is niet toegestaan om zonder een geldige APK te rijden, en uitstel is niet mogelijk, zelfs niet als het voertuig niet wordt gebruikt.
Het is essentieel om te weten wanneer uw voertuig APK-gekeurd moet worden.
Tijdens de jaarlijkse verplichte Algemene Periodieke Keuring (APK) wordt een grondige controle uitgevoerd op uw vrachtwagen, waarbij meer dan 100 punten worden gecheckt. Wat op het eerste gezicht als een verplichting lijkt, draagt bij aan het voldoen aan de veiligheids- en milieunormen. Na de APK-keuring worden alle bevindingen vastgelegd in een keuringsrapport. Op basis hiervan bespreekt men vaak gezamenlijk welke reparaties eventueel nodig zijn om het voertuig weer veilig de weg op te kunnen laten gaan. De goedkeuring van de vrachtwagen wordt doorgegeven aan de RDW.
APK bovenbouw
Tot op heden zijn er geen APK-eisen specifiek gericht op de bovenbouw van bedrijfsauto's, afgezien van de algemene vereiste dat deze deugdelijk bevestigd moet zijn. In de APK-regelgeving, zoals beschreven in Artikel 5.3.4, wordt gesteld dat de bovenbouw van bedrijfsauto's adequaat aan het onderstel moet zijn bevestigd. Eventuele corrosie kan leiden tot afkeur, waarbij de criteria van Aanvullende permanente eisen, hoofdstuk 1, titel 2, afdelingen 1, 2 en 3, van toepassing zijn.
Dit geldt eveneens voor de ondersteuning van de laadvloer of laadruimte, zoals vermeld in Lid 2 van hetzelfde artikel. Ook hier moet de ondersteuning deugdelijk zijn, en in geval van corrosie zijn de specifieke criteria van toepassing.
In de Regeling voertuigen, Artikel 5.12.4, wordt eveneens benadrukt dat de bovenbouw van wagens deugdelijk aan het onderstel moet zijn bevestigd, en de ondersteuning van de laadvloer of laadruimte moet ook hier deugdelijk zijn.
Bovendien is het belangrijk op te merken dat Artikel 5.18.6 lid 5 van de Regeling voertuigen van toepassing kan zijn op de bovenbouw als hulpmiddel met betrekking tot ladingzekering.
Vastzetsystemen, zekeringssystemen, stuwagemiddelen en onderdelen daarvan moeten goed functioneren en geschikt zijn voor het doel waarvoor ze gebruikt worden.
Dit houdt in dat, naast de algemene bevestigingseisen, de bovenbouw ook moet voldoen aan specifieke criteria met betrekking tot het zekeren van lading.
Ladingzekeringselementen
Wanneer een voertuig een EN12642 Code XL test heeft doorstaan kan de bovenbouw gebruikt worden als hulpmiddel voor het ladingzekeren. De eigenaar of houder van het voertuig krijgt dan een certificaat van een testorganisatie. De certificaten vermelden doorgaans een geldigheidsduur van 12 maanden (jaarlijks).
Belangrijk om te weten is dat een testorganisatie geen verantwoordelijkheid neemt voor geteste bovenbouwen die niet opnieuw zijn onderworpen aan een verklaarbare herhalingstest voor certificaatverlenging.
Veel constructies hebben mogelijk al meerdere jaren geen herhaaltest ondergaan om het certificaat te vernieuwen. Hoewel ze technisch nog steeds bruikbaar kunnen zijn, mogen de oorspronkelijke belastingswaarden die op het certificaat staan en destijds zijn getest op de technische staat 'wanneer nieuw', niet meer worden gebruikt.
In dit geval moet de lading anders worden vastgezet, bijvoorbeeld met spanbanden, kettingen, antislipmateriaal, etc. Het originele certificaat kan na een succesvolle gedocumenteerde herkeuring weer worden gebruikt als hulpmiddel voor ladingzekering voor de bovenbouw.
Alleen in Duitsland goed geregeld
Enkel in Duitsland is de inspectieprocedure voor de voertuigopbouw goed georganiseerd, zoals beschreven in de volgende passage van de VDI 2700:
Grundsätzlich sind zur Ladungssicherung herangezogene
Sicherungsmittel einer jährlichen Prüfung durch
eine befähigte Person zu unterziehen.
Het beoordelingsproces kan worden uitgevoerd op de juiste werkplekken met de juiste training en bijscholing. Het is opmerkelijk dat in de rest van Europa geen vergelijkbare regeling en invulling voorhanden is.
Noodzaak
Na een ongeval kan het voertuig mogelijk aan een grondige inspectie worden onderworpen. Tijdens zo'n inspectie wordt beoordeeld of er sprake is van achterstallig onderhoud. Als het ongeval (deels) te wijten is aan achterstallig onderhoud, kunnen zowel de bestuurder als de eigenaar aansprakelijk worden gesteld. Bijvoorbeeld, als de lading wel correct vormsluitend is gezekerd volgens alle bijbehorende randvoorwaarden en het voertuig oorspronkelijk een EN 12642 Code XL-certificaat had, maar niet opnieuw is onderworpen aan een herkeuring, is er ergens in de gehele keten nalatigheid geweest. Wie nalatig is geweest, zal altijd worden bepaald door een grondig onderzoek.
LCK Keurmerk
Naar mijn mening is het noodzakelijk om een nationaal keurmerk in te voeren dat de veiligheid van iedereen waarborgt met betrekking tot de sterkte en stijfheid van de bovenbouw. Na 12 maanden in gebruik wordt er vaak geen verantwoordelijkheid meer genomen, hoewel men er wel vanuit gaat dat dit gebeurt. Laten we het LCK noemen, wat staat voor "Ladingzekeringselementen Carrosserie Keuring". (Het is essentieel om te benadrukken dat het keurmerk, de naam en het ontwerp op het moment van schrijven niets concreet zijn en slechts fictie betreffen.)
Een alternatieve naam zou BPK kunnen zijn, wat staat voor "Bovenbouw Periodieke Keuring", waarbij de volledige bovenbouw, inclusief de ladingzekeringselementen, wordt herkeurd.
Op dit moment ontbreekt er in veel gevallen specifieke informatie, maar veel carrosseriebouwers zijn vastbesloten om een hoogwaardige uitvoering te leveren. Het is interessant op te merken dat de oorspronkelijke varianten van EN 12642 Code XL al dateren uit 2007.
Ik tracht al geruime tijd de noodzaak van dit initiatief over te brengen naar partijen waarvan ik persoonlijk geloof dat zij hierin het voortouw moeten nemen, vooral gezien de cruciale rol ervan in de veiligheid. Carrosseriebouwers staan momenteel voor een dilemma met betrekking tot verantwoordelijkheid. Vragen rijzen, zoals wie verantwoordelijk is voor het uitvoeren van de herkeuring, welk opleidingsniveau deze persoon moet hebben en welke instantie verantwoordelijk is voor een opleiding die momenteel nog ontbreekt. Hoe wordt de bijscholing georganiseerd? Is de term 'deskundig' voldoende, of is certificering vereist om aantoonbare bekwaamheid te waarborgen?
Hoe wordt de inspectie deugdelijk gedocumenteerd? (Er wordt momenteel veel gefraudeerd met de huidige documentatiemethoden.) Is het toegestaan dat, wanneer het herkeuringsmodel impliceert dat alleen de bouwer vermeld wordt op het herkeuringsdocument als bevoegd voor de herkeuring, derden dit ook kunnen verzorgen na het aantonen van vakbekwaamheid?
Naar mijn mening zou het slechts een aanvullende controle-eis moeten zijn wanneer het voertuig is uitgerust met een EN 12642 Code XL- of L-certificering. Op deze manier kan het worden opgenomen in de normale periodieke controle, en kunnen bijvoorbeeld alle APK-keurmeesters die de extra 'LCK/BPK'-opleiding hebben gevolgd, de bovenbouwen herkeuren. Indien een carrosseriebouwer wekelijks 40 voertuigen met EN 12642 Code XL-certificering aflevert gedurende 45 werkweken per jaar, resulteert dit in een jaarlijks totaal van 1800 voertuigen die inspectie vereisen. Als enkel de carrosseriebouwer bevoegd is om de herkeuring uit te voeren, staat er aanzienlijk veel werk op de planning.
Ontwetenheid
Steeds vaker vereist de verzender dat de vervoerder met een voertuig volgens EN 12642 Code XL verschijnt, voorzien van een zogenaamde
"Wiederprüfung conform EN 12642 Code XL". Indien de herkeuringsdocumentatie op dat moment niet beschikbaar is, wordt de vervoerder in de meeste gevallen vriendelijk verzocht te vertrekken, uiteraard zonder lading. Het is belangrijk te benadrukken dat de bovenbouw als een hulpmiddel fungeert en dat de lading op dat moment mogelijk ook op andere manieren voldoende gezekerd kan worden.
Veiligheidsmarge inbouwen EN12642
EN 12642 beschrijft het proces van het testen van de carrosserieën van bedrijfsvoertuigen om hun sterkte en stijfheid aan te tonen. Er is geen vereiste voor een herhalingstest na een specifieke gebruiksperiode van de constructie.
Dit betekent dat een laadruimtebarrière, zoals bijvoorbeeld het kopschot, de test heeft doorstaan toen het voertuig nog gloednieuw was. Echter, naarmate het voertuig dagelijks in gebruik is genomen en gedurende een langere periode voortdurend onderhevig is geweest aan druk of stoten - zonder dat de bovenbouw zichtbaar beschadigd is - is het niet langer zeker of de EN-test opnieuw met succes zou worden doorstaan. Bovendien voorziet de EN 12642 norm niet in veiligheidsreserves, waar dit bijvoorbeeld wel het geval is bij de EN 12640 á 25%.
Dit idee zou mogelijk bepaalde garanties kunnen bieden als alternatief voor herkeuring.
Containers wel
Zeecontainers volgen, in tegenstelling tot andere vrachtvervoereenheden, geharmoniseerde internationale wetgeving die periodieke inspecties vereist om hun structurele integriteit te waarborgen voor veilig transport.
Er zijn twee soorten inspectieprogramma's:
Periodieke Examenregeling (PES): Elke container moet uiterlijk vijf jaar na de vervaardiging worden onderzocht, en daarna met tussenpozen van minder dan dertig maanden. De datum van de volgende inspectie (NED) moet op het CSC-plaatje worden vermeld.
Goedgekeurd Doorlopend Examenprogramma (ACEP): Deze beschouwt de container iedere keer dat er een reparatie wordt uitgevoerd, of in veel gevallen iedere keer dat een container bij een reparatiebedrijf wordt geïnspecteerd, als goed onderzocht. Containers die onder een ACEP-schema worden geëxploiteerd, moeten het schemanummer op het CSC-plaatje vermelden, vaak in de vorm van een sticker.
Ondanks alle bovenstaande overwegingen en ideeën ben ik van mening dat er veranderingen moeten worden doorgevoerd ten opzichte van de huidige situatie.
Een specialistische training lading zekeren kan uitkomst bieden.
Veel veilige kilometers toegewenst!
Niels Bouwmeester
Comments